Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed hoc sane concedamus. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Suo genere perveniant ad extremum; Duo Reges: constructio interrete.

Ergo, inquit, tibi Q. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sint ista Graecorum; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Si enim ad populum me vocas, eum. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Ergo, inquit, tibi Q.

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Bonum valitudo: miser morbus.

Ut aliquid scire se gaudeant? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ut pulsi recurrant?

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Quod iam a me expectare noli. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.